Autoprezentacja to nic innego jak sposób prezentacji własnej osoby na co dzień. O sztuce autoprezentacji najczęściej mówi się przy okazji wystąpień publicznych, rozmów o pracę czy też przy okazji tak zwanego pierwszego wrażenia. Niedostosowany do sytuacji wygląd, niekontrolowana mimika, czy też gesty jak i nieodpowiednie zachowanie mogą warunkować kontakty międzyludzkie i w sposób pośredni zmniejszać skuteczność relacji o charakterze biznesowym. Dobra autoprezentacja otwiera komunikację i kontakt. Jednakże należy tylko pamiętać, by nie oceniać książki po okładce, gdyż czasem pozory mylą.
Sposób prezentacji siebie jest niewerbalnym sygnałem tego kim jesteśmy i jak byśmy chcieli być spostrzegani przez innych, słynne powiedzenie „jak cię widzą tak cię piszą” zdaje tutaj egzamin. Głównymi elementami autoprezentacji jest pewność siebie, asertywność, umiejętność dostosowanie tonu wypowiedzi i mimiki do bieżącej sytuacji.
Pierwszym krokiem w stronę skutecznej autoreklamy jest jak najbardziej obiektywne poznanie swoich wad i zalet. Aby dobrze się prezentować kluczowa jest znajomość siebie samego. Na kartce papieru warto spisać słowa kluczowe, które wyróżniają naszą osobę.
Drugi element autoprezentacji to wiedza na temat tego co chce się powiedzieć i jak zaprezentować. Przygotowanie swojej wypowiedzi i wątków, które chce się poruszyć jest kluczem do udanej autoprezentacji. Znając siebie musisz wiedzieć, które cechy chcesz zaprezentować.
Po trzecie, należy pamiętać, że to komunikacja niewerbalna jest często kluczem do sukcesu. W skład mowy ciała wchodzą następujące formy:
- forma pozajęzykowa (ton, modulacja, sposób intonacji, tempo mówienia oraz sama barwa głosu). Miły, ciepły, opanowany ale i stanowczy ton głosu będą świadczyć o nas najlepiej. Mówienie za ciche sugeruje, iż jesteśmy osobami mało pewnymi tego co mówią, nieśmiałymi i zestresowanymi. Natomiast zbyt głośny sposób wypowiadania się, który może zostać zinterpretowany nawet jako krzyk nie jest społecznie pożądany.
- forma proksemiczna (dystans przestrzenny między rozmówcami, postawa ciała, sposób siedzenia). Źle odczytywane są wszelkie gesty polegające na krzyżowaniu bądź zaciskaniu rąk czy też nóg. Prowadząc rozmowę należy ciało pochylić lekko do przodu, w stronę rozmówcy. Natomiast odchylenie do tyłu może być odebrane jako dezaprobata. Za to, sztywna postawa może sprawiać wrażenie napięcia, niepewności, przeżywanego stresu.
- forma kinezyjna (gestykulacja, sposób ekspresji, wyraz twarzy, dotyk, kontakt wzrokowy). Odzwierciedleniem wszelkich zmian zachodzących podczas rozmowy jest wyraz twarzy, pozwala rozpoznać czy słowa są zrozumiałe, czy słuchacz się z nimi zgadza, jakiego rodzaju reakcje emocjonalne w nim zachodzą. Najlepiej do drugiej osoby zwrócić się całą twarzą i starać się utrzymywać kontakt wzrokowy. Dotykanie twarzy według psychologii oznacza nieszczerość oraz zdenerwowanie. Ręce powinny spoczywać na wysokości bioder. Podając rękę specjaliści uważają, że najlepszy jest krótki ale zdecydowany uścisk.
Dobra autoprezentacja i uchodzenie za kulturalnego człowieka jest bardzo dobrym narzędziem wywierania wpływu. Głównym celem autoprezentacji jest sprawienie by inni ludzie postrzegali nas jako profesjonalistów.
