Dawniej sukces gwarantowany był dla osób, które mają przysłowiowego szczęścia więcej niż rozumu oraz dla tych których IQ wynosi znacznie powyżej średniej. Dzisiaj do tych zmiennych możemy jeszcze zliczyć czynnik zwany inteligencja emocjonalna.
Obecni liderzy organizacji, poza doświadczeniem doceniają w swoich pracownikach czynniki funkcjonowania społeczno-emocjonalnego m.in. umiejętność pracy w grupie, działanie pod presją czasu, regulację emocji, sposób rozwiązywania konfliktów, odporność na stres oraz zmiany, a także wysoki poziom kompetencji komunikacyjnych. Na pozór wydają się nam być to oczywistości ale po dłuższej chwili obserwacji naszych współpracowników zauważymy jak często dochodzi do konfliktów lub fack’upów spowodowanych brakiem współpracy.
W zakres inteligencji emocjonalnej wchodzą dwie kompetencje społeczna oraz samoregulacji. Ta pierwsza decyduje o tym jak zachowujemy się w relacjach ze współpracownikami, czy prezentujemy postawę asertywną, empatyczną czy może uległą lub agresywną. Drugi czynnik to samoregulacja czyli świadomość mechanizmów postępowania w obliczu gwałtownych i silnych emocji oraz znajomość własnych mocnych stron oraz ograniczeń (deficytów). Inteligencję emocjonalną można rozwijać w kierunku rozwoju osobistego, a także strategii konstruktywnego radzenia sobie z emocjami.
Rozwijanie inteligencji emocjonalnej należy rozpocząć od umiejętności nazywania własnych stanów emocjonalnych oraz ich zauważania w życiu codziennym. Następnie warto skoncentrować się na tym w jaki sposób emocje kierują zachowaniem czy pomagają czy też przeszkadzają. Pamiętajmy, że nie ma złych emocji, każda z nich jest po coś – przekazuje nam pewną informację. Pomyślcie jakby wyglądał świat w którym nie było by emocji. Następny etap zarządzania emocjami to opracowanie konstruktywnych (czyli nieszkodzących) strategii wyładowania i radzenia sobie z emocjami.
Mówiąc o inteligencji emocjonalnej i jej wpływie na powodzenie w życiu zawodowym bardzo ważne jest by nauczyć się działania opartego na oddzielaniu faktów od subiektywnego i nacechowanego emocjami spojrzenia na sprawę. Zawsze staraj się podzielić sytuacje na fakty (czyli to co rzeczywiście namacalnie jest) i opinie, oceny, uwagi (kwestie subiektywne).
S.P. Robbins i D.A. DeCenzo przeprowadzili badania, w których okazało się, że osoby nowo przyjęte z wysokimi wynikami w zakresie inteligencji emocjonalnej były 2,6 razy skuteczniejsze niż osoby z niskimi wynikami. Naukowcy uważają, iż osoby z wyższym wskaźnikiem inteligencji emocjonalnej są też bardziej skłonne do rozumienia potrzeb i emocji swojego zespołu, co przekłada się bezpośrednio na efektywność realizacji zadań.
