Praca w roli trenera na pierwszy rzut oka wydaje nam się miła i przyjemna. Zawsze widzimy trenerów jako osoby energiczne, dynamiczne, zadowolone i umiejące zmotywować innych. Natomiast, mało kto zdaje sobie sprawę z tego, iż prowadzenie warsztatów wymaga wielu umiejętności i obciążone jest stresem, chociażby przed oceną ze strony innych, którzy bywają surowi.
Praca trenera związana jest z nauczaniem, pokazywaniem wzorców. To trzeba lubić! Jeśli, ktoś wybierze ten zawód z przypadku lub tylko w celach zarobkowych to nie pociągnie za sobą tłumów. Ktoś, kto decyduje się na trenerstwo powinien czuć powołanie, aby zawód wykonywać sumiennie. Tylko wtedy prowadzone szkolenia będą efektywne. Dodatkowym składnikiem w przepisie na trenera idealnego jest doświadczenie. Znajomość zagadnień jedynie z tomów ksiąg może okazać się niewystarczająca. Co więcej, to bogaty bagaż doświadczeń i szeroka wiedza dają trenerowi pewność siebie.
Trenerstwo wiąże się także z koniecznością nieustannego samodoskonalenia i podążania za nowinkami ze świata nauki. Uczenie innych ludzi powinno mobilizować trenera do nieustannego pogłębiania wiedzy, korzystania ze szkoleń swoich kolegów po fachu, bycia na bieżąco z branżową literaturą, uczestniczenia w konferencjach i orientacji na rynku biznesowym. Trener, który kształci ludzi z zakresu skutecznej komunikacji czy też współpracy, sam powinien być człowiekiem o wysokich umiejętnościach komunikacyjnych oraz lubiącym pracę z grupą.
Ważnym zadaniem trenera jest też badanie potrzeb. Nieraz zapewne, każdy uczestniczył w zajęciach, gdzie prezentacja odgrzewana była po raz kolejny. To zniechęca uczestników! Na początku szkolenia warto zrobić rundkę czego słuchacze oczekują i na jakie obszary położyć największy akcent.
Ciekawostką jest, że przed szkoleniem i 30 sekund po jego rozpoczęciu, dla większości uczestników trener jest autorytetem – mistrzem, nauczycielem. Przez każdą kolejną sekundę szkolenia te założenie są weryfikowane – czy mi się podoba, czy też nie? A czy trener jest kompetentny? Dużo trenerów traci na nieumiejętności mówienia do grupy. Brzmi banalnie, lecz aby przekazać wiedzę trzeba zastosować pewne techniki – mówić z użyciem pauz, modulować głos, zmieniać ton, posługiwać się przykładami, nawiązywać kontakt wzrokowy, mówić w odpowiednim tempie i brzmieć wyraźnie.
Na koniec, warto wspomnieć, że wiedza merytoryczna jaką chce przekazać trener to tylko połowa sukcesu. Drugie 50% to sposób w jaki się to robi. Najbardziej pożyteczna i interesująca wiedza przekazana w sposób mało ciekawy i angażujący uczestników, nie trafi do odbiorcy tak, jak byśmy sobie tego życzyli.
