Żyjemy w czasach w których duże organizacje powoli przejmują rynek pracy, a korporacyjne sieciówki zastępują osiedlowe biznesy. Do podjęcia takiej pracy poza wiedzą i doświadczeniem niezbędna jest umiejętność pracy w zespole i komunikacji z ludźmi, bowiem korporacje stawiają na sukces pracy zespołowej.
Zespół stanowi grupa osób, których łączy wspólny cel, misja lub plan. Zespoły w firmach charakteryzują się przy tym jasnym podziałem ról, zadań i odpowiedzialności, a na ich czele stoi lider, manager, który notabene też jest członkiem zespołu managerów i tak tworzy się struktura organizacji. Praca w zespołach umożliwia wzajemne uzupełnianie się kompetencjami, gromadzenie i analizowanie większej ilości informacji, łączenie potencjałów w rozwiązywaniu złożonych problemów oraz wzajemne motywowanie i wspieranie się w działaniu. Aby zespół funkcjonował efektywnie jego członkowie powinni doceniać wzajemne różnice indywidualne, kosztem rywalizacji i forsowania swoich pomysłów.
W zakresie skuteczności zespołu i jego przyszłych sukcesów kluczową rolę odgrywa lider – manager. Według socjologii, sukces pracy zespołowej możliwy jest do osiągnięcia jeśli lider wraz ze swoim zespołem opiera swoją pracę na czterech podstawowych filarach takich jak:
- określenie zadań i podział ról, czyli określenie celu, zasobów i umiejętności, które są potrzebne do realizacji zadania.
- stworzenie harmonogramu i planu, czyli zdefiniowanie działań, które należy wykonać, aby osiągnąć określone cele. Proces ten podobny jest do przygotowania listy zadań, z tą różnicą, że każde działanie na liście odnosi się do konkretnego wyniku, co motywuje do jego wykonania
- podjęcie działań, czyli rozpoczęcie realizacji działań cząstkowych. Na tym etapie ważne jest poczucie celowości oraz wiara w osiągnięcie zaplanowanego sukcesu. Do podjęcia pracy przez członków zespołu motywuje ich możliwość zrealizowania wspólnej misji. Na tym etapie znacząca jest rola lidera zespołu, którego zadaniem jest utrzymanie jasnej wizji, koordynowanie planów, monitorowanie pracy i zaangażowania poszczególnych członków, a także motywowanie i pomoc w eliminowaniu tak zwanych „wąskich gardeł”.
- ewaluacja, czyli ocena i weryfikacja zrealizowanych już celów pośrednich oraz weryfikacja wcześniej ustalonego harmonogramu.
Przyglądając się literaturze przedmiotu poza zadaniami lidera jako osoby spajającej zespół określa się pewne cechy zespołów, które wpływają na podniesienie efektywności jego pracy. Do tych cech zaliczamy przede wszystkim liczebność zespołu, która plasuje się od 10 do 17 osób, a liczba idealna to 15. Zespoły powyżej 20 osób uważane są za mniej efektywne, ponieważ zmniejsza się odpowiedzialność za cel wspólny – to tak zwane zjawisko rozproszonej odpowiedzialności. Dalej mówi się o średnim stopniu spójności grupy. W socjologii spójność zespołu mówi o tym, iż w danej grupie nie występują wyraźnie odróżniające się od całości podgrupy. Jeśli grupa jest bardzo spójna to mogą nastąpić zjawiska społecznie negatywne, takie jak syndrom grupowego myślenia czy zatracenie własnej tożsamości co obniża kreatywność i może skutkować podejmowaniem złych decyzji. Za to grupa mało spójna może podejmować rywalizacje kosztem brania odpowiedzialności. Sukces grupy determinowany jest także współpracą która jest nastawiona na realizację wspólnych celów, które muszą być zrozumiałe dla wszystkich członków zespołu. Cechą zespołu sukcesu jest również umiejętność słuchania siebie nawzajem oraz wysokie kompetencje komunikacyjne. Jako najlepszy styl przywództwa w kierowaniu zespołu uznaje się nieautorytarny styl kierowania, bowiem socjolodzy wskazują , iż istotnym jest współuczestnictwo członków zespołu w podejmowaniu decyzji.
Najprawdopodobniej nie istnieje przepis na idealny zespół, a nawet gdyby był to ze względu na czynnik ludzki nie byłby on możliwy do powstania. Natomiast kluczowe są elementy pracy zespołu takie jak wyszczególnione powyżej: określenie zadań/celów, podział ról, stworzenie planu, podejmowanie działań (postawa proaktywna) oraz monitorowanie pracy.
